ایمانِ کافر |
●
صفحهیِ
نخست
●
بالاترین
●
نوشتههایِ
پیشین
|
Sunday, March 02, 2003
|
در همه یِ انقلاب ها، یک تبِ تندِ انقلابِ عناوین و اسامی پدیدار می گردد؛ که به گیج نمودن و بیزار ساختنِ مردمِ عادی می انجامد. تغییرِ نامِ همه یِ چیزها، از شهرها گرفته تا خیابان ها، موسسات و بچه ها؛ و در برخوردها، نظر این است که نامِ یک چیز را دگرگون کنید، تا آن چیز را دگرگون شده یابید. مهمتر از انقلاب در عناوین و اسامی، چیزی که برایِِ مردمِ عادی ناگوار می آید، تحمیلِ انواعِ عادت های تازه یِ انقلابی است، و اضافه بر آن، فشارهایِ زندگی...
********************************************************
بی آزارترین فردِ کشور و برکنارترینِ آنها از سیاست، نمی تواند بگوید که نوبت او و خانواده اش، کِی فرا خواهد رسید؛ و چه زمانی او را به عنوانِ یک دشمن طبقاتی و یک ضدانقلابی به دادگاه فرا خواهند خواند... ذمائم اخلاقی دیگری از نوعِ تجسس و جاسوسی در احوال و اسرارِ اشخاص، سخن چینی، غیبت، کینه ورزی و خصومت، مشروعیت و شیوع خطرناکی پیدا می کند. مردم عادی ، در حالی که از شادی ها و گناه هایِ عادی شان باز داشته می شوند، ناچار می شوند که برایِ دولتِ انقلابی، در نبردِ آن با دشمنان داخلی و خارجی بجنگند و یا دستِ کم با صدایِ بلند و آشکارا، پیوسته هورا بکشند و در معرضِ محرومیت ها و رنج هایِ کمیابیِ ملازم با جنگ و نارسایی هایِ ناگزیرِ حکومتِ نوین قرار گیرند، و به اوجِ شرایطِ انقلابی در همه یِ زمینه ها، در انتشارات، تئاتر، سکوهای وعظ و خطابه، تظاهراتِ همگانی و از همه بالاتر، به قرار گرفتن در میانِ هیجان هایِ عصبیِ جانفرسا و همگانی، تن در دهند. دیر یا زود، این فشارها را تحمل ناپذیر می یابند و آماده می شوند که به هر کسی که بتواند به این وضع خاتمه دهد، خوش آمد بگویند! بر گرفته از کتاب کالبدشکافی چهار انقلاب ، نوشته ی کِرِین بِرینتُن(Crane Brinton) 4:04 AM ، ایـمـان کـافـر """""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
|