تارخ به ما می آموزد که دیر یا زود، هر کشوری را انقلاب ها و جنگ ها به تلاطم درمی آورد؛ و پیداست که ملت ها نمی توانند هر گاه که بویِ چنین دگرگونی هایی می آید، دسته جمعی مهاجرت کنند. مردم باید یاد بگیرند که از فاجعه جلوگیری کنند، نه این که از آن بگریزند. حتا شاید بتوان گفت که هر کس، باید همه یِ توفان هایِ کشورش را از سر بگذراند؛ زیرا بدین شیوه می توان مردم را تشویق کرد که جلویِ تباهی را، پیش از گسترشش، بگیرند. اما شاید این حرف ها هم، به گونه ای، از آن سویِ بام افتادن باشد؛ زیرا یک فرد، هر چه هم که سعی کند، در اغلب موارد نمی تواند جلویِ توده هایِ بزرگِ مردم را بگیرد، و مانعِ به بیراهه رفتنِ آن ها بشود. در این شرایط نباید از این فرد توقع داشت که بماند، و با مردمی که اندرزهایِ او را به هیچ گرفته اند، نجات یابد یا غرق شود. خلاصه، هیچ رهنمودِ کلی یی که بتوان به آن چنگ زد، وجود ندارد. هر کسی باید راهِ خود را شخصاً انتخاب کند، و پیشاپیش هم نمی توان گفت که کارِ ما درست است، یا نادرست.
«وِرنِـر هایـزِنـبِـرگ»، کتابِ «جـزء و کـل»، ص172
2:29 AM ، ایـمـان کـافـر

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""