●
صفحهیِ
نخست
●
ایمیلِ
ایمانِ
کافر
●
بالاترین
●
نوشتههایِ
پیشین
●
بیبیسی
فارسی
●
خبرنامهیِ
گویا
●
تابناک
●
رادیوفردا
●
دویچه وله
●
مترجم
پينگليش
به
فارسی
●
پخش
زنده‌ی
تلویزیون
بیبیسی
●
فرگشت
●
آرش
بی‌خدا
●
شرح
مغالطات
منطقی
●
کتابهای
منتقد
اسلام
●
پی‌سی
دانلود
●
دکتر
مریم
محبی
●
کتابهای
رایگان
فارسی
●
احمد
شاملو
١
●
احمد
شاملو
٢
چه مردمانِ مهربان و دلسوزی هستیم ما!
دیشب با دوستی از ایران تماس داشتم، و از دوستِ مشترک دیگری که همین اطراف زندگی می کند، سخن به میان آمد. و این پرسش که چرا پس از چند سال که از ازدواجش گذشته، هنوز فرزندی ندارد.
دوستِ خوبم می گفت که پیغام بده که در ایران پشت سرشان می گویند که نمی توانند بچه دار شوند...
تا به حال هیچ مجلسِ عروسی ای در ایران دیده اید که بی حرف و حدیث، و با خوشی به پایان برسد؟ من که ندیده ام!
اگر مجلس ساده ای برگزار شود، زوج خوشبختِ ما، به خساست، گدا بودن!، کنسی...، و لقب هایی از این دست متهم می شوند. اگر مجلسِ عروسی پرخرجی بگیرند، به این که می خواهند پولشان را به رخ دیگران بکشند، متهم می شوند ( که این حرف، رنگی از حقیقت را هم دارد! )،
یا سخن هایی این چنینی:
دیدید که عکاس از ما کمتر عکس گرفت؟ دیدید که دیر از ما دعوت کردند که عکس بگیریم؟ کباب ها خشک یا شور یا ... بود! به ما که کیک نرسید! فیلمبردار فقط از آن ها فیلم می گرفت!
...
حالا حکایتِ همان دوست ماست که می خواهد اول درسش را تمام کند و کارش را به سرانجامی برساند و پس از آن بچه دار شود. و شاید هم از نظر روحی، هنوز آمادگیِ بچه دار شدن را ندارد ( و شاید دلیل های دیگری داشته باشد ).
اما مگر هموطنانِ دلسوز و کاسه یِ از آش داغتر ما رضایت می دهند؟ اَبدَن! ما ملتِ مهربان و دلسوزی هستیم. اَصلَن هم فضول و بیکار نیستیم!
3:51 PM ، ایـمـان کـافـر
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
********************************************************
دیشب با دوستی از ایران تماس داشتم، و از دوستِ مشترک دیگری که همین اطراف زندگی می کند، سخن به میان آمد. و این پرسش که چرا پس از چند سال که از ازدواجش گذشته، هنوز فرزندی ندارد.
دوستِ خوبم می گفت که پیغام بده که در ایران پشت سرشان می گویند که نمی توانند بچه دار شوند...
تا به حال هیچ مجلسِ عروسی ای در ایران دیده اید که بی حرف و حدیث، و با خوشی به پایان برسد؟ من که ندیده ام!
اگر مجلس ساده ای برگزار شود، زوج خوشبختِ ما، به خساست، گدا بودن!، کنسی...، و لقب هایی از این دست متهم می شوند. اگر مجلسِ عروسی پرخرجی بگیرند، به این که می خواهند پولشان را به رخ دیگران بکشند، متهم می شوند ( که این حرف، رنگی از حقیقت را هم دارد! )،
یا سخن هایی این چنینی:
دیدید که عکاس از ما کمتر عکس گرفت؟ دیدید که دیر از ما دعوت کردند که عکس بگیریم؟ کباب ها خشک یا شور یا ... بود! به ما که کیک نرسید! فیلمبردار فقط از آن ها فیلم می گرفت!
...
حالا حکایتِ همان دوست ماست که می خواهد اول درسش را تمام کند و کارش را به سرانجامی برساند و پس از آن بچه دار شود. و شاید هم از نظر روحی، هنوز آمادگیِ بچه دار شدن را ندارد ( و شاید دلیل های دیگری داشته باشد ).
اما مگر هموطنانِ دلسوز و کاسه یِ از آش داغتر ما رضایت می دهند؟ اَبدَن! ما ملتِ مهربان و دلسوزی هستیم. اَصلَن هم فضول و بیکار نیستیم!
3:51 PM ، ایـمـان کـافـر
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""